Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De pijn dieper steekt
nog altijd
brandt van
binnen de
intense strijd
tussen zekerheid
en het dansen
op het scherp
van de sneden
die liefde uiterst
pijnlijk laat splijten
meteen het vers
rode bloed doet
vloeien in plaats
van de gevoelige
warmte van kus
knuffel en je
sterke hand die
voelen als geluk
waar ik oh zo
voorzichtig mee ben
omdat de pijn
dieper steekt
als het geluk even
niet meegeeft
nog liggen wanhoop
en eenzaamheid
op de loer als de
schaduw van de
glans van liefde
maar even mindert
Insluipende kou
ik voelde het
zachte vlagen
van de vluchtige
wind in haar
dromen ze zat
in ontspannen
stilte te bekomen
haar ademhalen
had de ronde
ondertonen van
tevreden zijn
over een pittige
discussie hoe het
leven in het spel
van geven en
nemen soms uiterst
merkwaardige
wendingen kent
vooral bij het
laveren op woelig
water is snel
averij opgelopen
zeker als enige
ver onachtzaamheid
het schip aan de
grond heeft laten
lopen maar snel is
de stemming als
vanouds want het
flesje schnaps doet
wonderen tegen
spanning en venijnig
insluipende kou
Aanmelden
de scherpste
kantjes hebben zij
van mijn leven gehaald
gesubsidieerd betaald
gecoacht en
bijgeschaafd of
eruit getimmerd
door jeugd
baby, peuter kleuter
en langdurige kinder-
en oppaszorg maar
waar zijn mijn ouders
gebleven die dachten
die zouden die meenden
samen de zorg voor
mijn welzijn en leven
liever via de app's
maar ik ben daar
nergens en nooit
aangemeld laat staan
ooit verschenen
heb geen woordenschat
om dingen te benoemen
niets om over te praten dan
enkel nog de games
die bepalen eten drinken
en slapen als ik tenminste
aanmelden niet vergeet
Jouw crypto's
ik zag
mijn beeld
vervagen in
enkel vragen
naar authenticiteit
nog ben ik
niet van
mezelf bevrijd
in de wereld
van tekens
die mij een weg
willen duiden die
ik niet wil gaan als
al teveel belopen
zonder horizon
en hopen dat
die ooit eens
komt in het reiken
van een echt
helpende hand
met nieuwe tekens
die door jou op
mijn lijf geschreven
worden en in spiegel-
schrift te lezen zijn
ik voelde jouw
crypto 's zag je hand
raakte aan warmte
door het signeren
met jouw liefde
in een verbinden dat
ongekende mogelijkheden
opende voor samen
waarbij heden totaal
oploste in alle verleden
De bühne van het leven
er waren
bij passeren
teveel ogen
die keken
later nog eens
omkeken hoe
wij samen liepen
een lach
een dolletje
we konden
gewoon niet
van elkaar
afblijven omdat
alles lading had
wij waren
geen stil stel
met ieder een
eigen filosofie
die samen
wandelden
zonder vuur
wij hadden
al de drukte
van een gezin
ieder die wilde
dook er dan
ook midden in
mee in alles delen
juist om deze
drukte te ontwijken
zochten we een
plaats zonder kijkers
voerden daar ons
toneelspel in
wording op
alleen op de bühne
van het leven
konden wij alles
aan elkaar geven
in oefenen weer
overdoen met
een heerlijke zoen
Als notoir dwarskijker
ik zag de
lucht breken
toen ik als notoir
dwarskijker focuste
op de zwart grijze
onderkanten van
de dreigende wolken
de cumulus
stortte zijn hart
uit in mijn view
die de hardheid
van de wereld al
vaak aanschouwd
had in confrontatie
de wind was
niet mijn vriend
in zijn ongedurige
nieuwsgierigheid
waar ik ook schuilde hij
volgde met hem stof van
te licht bevonden wegen
die met
verstikkend vocht
juist de stralend
warme zon blokkeerden
die mensen vereerden
in de slachtofferrol
van dit samenspel
hij die altijd goed
naast best ook alles
beter wil weten ja hij
die van voorspellen
nog nooit ook maar
een half onsje
kaas had gegeten
Het strakblauw van hemel
ik zag hoe
de lijnen
in je gezicht
langzaam
verzachtten
de kleur
weer het
aangenaam
zomerse kreeg
en je huid in
een zachte
teint weer
wat aanrakings
gevoeliger werd
drie ruiten
hielden de
schraalheid
en kou buiten
ongehinderd
scheen zon
warmte binnen
zo kan ik met
stralende liefde
over jou schrijven
in lente en zomer
de lichte en
warme letters
direct op onze huid
tenzij jij de benen
hebt genomen
naar gezonde
frisse lucht en
daar het strakblauw
van de hemel
hoest en proest
De warme kant
jij bent
ontwaakt tussen
geuren en kleuren
in het zachte bed
der seizoenen
gegroeid en tot
bloei gekomen
met een hoofd
vol mooie dromen
die de wereld van
jouw slaap je heeft
laten zien en
waarin jij als baby
en heerlijk kind
later peuter
en kleuter
onbezorgd en vrij
gespeeld hebt
met zon en maan
hoog boven je
de verre sterren
jij hebt je in
volwassen worden
de wereld eigen
gemaakt en de
echtheid daarvan
viel in de praktijk
soms wel tegen
niet alles scheen zon
er viel regelmatig
een koude regen waar
je niet op had gerekend
toch was er nog altijd dat
verre sprookjes land aan de
warme kant van de wereld
Vlakke gezichten
ik zag
de honger
in hun ogen
het terloopse
bewegen
van gespreide
vingers en hand
in hun jacht
naar energie
voelde de
spanning
laveren in
het golven
van mensen
als accu in
snel laden en
afname van
potentiaal
vaak hadden
mensen hun
maatregelen
genomen
verminderden
expressiviteit
en bewegen
zonder openlijke
extravagantie
vermijden van
direct ogencontact
in vlakke gezichten
buitenkanten
wissen en toch
dodelijk vermoeid
thuis komen zo
peigeren energie
slurpers je totaal af
Die dieper snijden
nog ben ik
bezig het folie
los te trekken
dat mij het leven
bijna onmogelijk maakte
het lijkt doorzichtig
toch gerimpeld
door geleden
pijn in nabij en
het ver verleden
eerst komen schetsen
maar lijden verdiept
de lijnen tot etsen
die dieper snijden dan
ik ooit heb toegegeven
ik was lang geen
onbesproken kind
dat zich alleen op
de wereld wist ik had
me gewoon vergist
in het bestaan van de
maatschappij met zoveel
bijdehandjes die vochten
voor hun plaats desnoods
met vuist en tandjes
ik heb hun bestaan
toegegeven ging in
stilte ver van de drukte
in een wereld zonder
haast en angsten leven
Iets aardigs
ik ben van
jongs af aan
gekleed met
maatschappelijke
drachten waarvan
men kan verwachten
dat zij affiniteit en
een groepsbinding
hebben in leven
taal en opvattingen
maar in de loop
der tijd is het
strikte van scheiding
verlaten en vrijheid
heeft al vele
gaten gedicht
met keuzes die
richting geven aan
eigen leven door het
persoonlijk in te vullen
de groepen zijn
vrijwel opgeheven
orde is een
persoonlijke zaak
geworden en de
verantwoordelijkheden
zijn wettelijk vastgelegd
de crux zijn verschoven
wat boven is blijft ook
na iets aardigs beloven
Echt winters
ik heb ze
weer gezien
de spaans
sprekende duiven
hun ruiven vol middagzon
in verlaten siësta tijd
een balkonnetje
op het zuiden en
het voorzichtig
luiden van de
klokjes in de
ijle morgenstond
waar landarbeiders
al uren bezig zijn
met de aardbeioogst
waarvan smaak en geur
het knapperig stokbrood
feestelijk rood kleurt
hier schraalt nog steeds
de gure noordooster
met zijn sneeuwvlokjes
en regen geweven
koude gordijn echt winters
mag het hier niet zijn
Beroepsgrimassen
ik zie
hoe snel
beroeps
grimassen
passen op
nieuwkomers-
gezichten
waar lente
jong en
onbedorven
binnenstuift
mee eet uit
de ruif die vlot
geserveerd is
zo veranderen
specifiek
kenmerkende
trekjes in een
algemeen
herkenbaar
patroon
want het
jeugd repertoire
smijt met energie
in een snel give
en go terwijl in de
praktijk de werklust
razendsnel verdwijnt
Thuis
rustig leken
de dagen
voorbij
te glijden
door een
zachte traagheid
scherpten kanten
geen pijn
het moet
of hoort zo
te zijn zonder
irritaties
maar het
discontinue
van de waarheid
geeft onzekerheid
in navraag en
herhaling met
handenvol
twijfels steeds
het ontbreken
van verbindingen
vergroot het gevoel
van alleen zijn
nog voelen
handen de
warmte nabij
geeft een stem
direct contact
waarbij ogen
spreken in
lichaamstaal
en blijft thuis
de plaats waar
je altijd hoorde
en ook was
Om nooit te vergeten
de dagen
zijn weer vol
met veel jou
ik zag in een flits
je gezicht in
herkenning bij
het omgaan
van de hoek
jij vleugde
onze geuren en
even verder
dook het
bekende blonde
staartje op dat
kittig wiebelde in
een kleurige strop
ik voelde me blij
zoveel van jou
en mij heel
warm dichtbij
ik lachte stil in
de schaduw met
een verliefd
klein stukje zon
waar jouw figuur
in een flatteuze
look de spiegelruit
vroeg met een lach
en glanzende ogen
hoe zie ik eruit
wij in ontmoeting
om nooit te vergeten
Onze beschaving
ik heb ze
teruggevonden
de bewegings-
patronen die
aan vroegere
tijdperken waren
gebonden zoals
het sluipend gaan
laat geen voetstap
haar of stukje
huid na als duiding
van jouw bestaan
net als de dekking
door schaduw in
de open vlakten
nabij de bosranden
in het spelen met
wind en wolken
kun je ongezien
verder komen dan
je ooit dacht in
de opties die je had
in de wildste en meest
gevaarlijke dromen
het meest elementaire
is het gebruik van
ogen en zicht in
confrontatie waarbij
houding verschijning
niet de uitstraling
moeten hebben van
angst en bang zijn
wij gebruiken vroegere
ervaringen helaas ook
in het onderlinge contact
dat is voor de huidige
mens geen manier
onze beschaving zijn we
helaas al verloren bij
het geboren worden
Ritmisch onbekend
terwijl ik
in de spiegel
keek begon
het hart wat
vreemd te kloppen
ritmisch onbekend
maar nog geen
noodsignaal of
benauwdheden
op de borst maar
wel anders dan
ik was gewend
trok wat rare
bekken en
een paar gekke
gezichten maar
het vreemde
wilde niet wijken
groeide zelfs
in spanning en
ruimte die het
wilde gebruiken
om zich pittig
te manifesteren
niet naast maar
in plaats van mij
de uitbot voelde
als bevrijding van
opgesloten zijn in
een eerste leven
volwassen en geen
robot meer maar wie
zal de naam bevestigen
als waarheid al geboren
is en jeugd beëindigd
wordt met bestaan
De highlights
ik hoorde
je lopen met
robuuste pas
op het net
gelegde
schelpenpad
keek om
in zee blauwe
ogen die blond
knipperden
tegen een
felle zomerzon
samen keken
we hoe golven
het wit van
horizon kuifden
en ik jouw warme
groet beantwoordde
het nat van
de plas verdween
waar jouw pas in
een lichter touche
de vloedlijn proberend
zonder natte voeten
hoe jij daar
stond met de
hand van schrik
voor de mond in
vrij spel van winden die
met haren van alles wilden
de highlights
kreeg jij van nature
de krul het result
van de sturende wind
het zeezout als ideale
slag en geur fixateur
Langs de goot
ik zag
kou in
duizenden
kristallen
dwarrelend
vallen
waar stilte
vroeger
raasde
wagen zich
nu alleen
nog maar
patsers
op de weg
die glinsterend
hun lachende
bravoure
spiegelen
de gladde
toer fataal
afgebroken
in uitglijden
met val naar
bloedrood
dat sneeuw
in overvloed
doet smelten
het leven snel
laat verwelken
langs de goot
Guurde de noordooster
buiten
guurde de
noordooster
schuurde hagel
langs de ruit
binnen lachte
warmte vlaagde
plezier door het
versieren van boom
en takken thuis
frutsels en
tierelantijnen van
lang geleden alles
heeft een plaats en
maakt geschiedenis
jij manoeuvreert tussen
velen en iedereen
in regel en beslissen
of het resultaat minder is
dan vorig jaar blijft gissen
het engelenhaar
heeft een eigen
problematiek gekregen
wilde haren met het
klimmen der jaren
ook de sint heeft
uit die pot geleend
helaas is hij in de drukte
vergeten daarvoor
een donatie te geven